چند صباحی هست که صحبت در مورد تعداد مخالفان جمهوری اسلامی، به نقل محافل تبدیل شده و افراد مختلف، چه مُسن‌ترها و چه جوان‌ها، دیدگاه‌های مختلفی در این رابطه دارند. به همین بهانه، امروز می‌خواهیم با آمار و ارقامی جذاب، یک پاسخ روشن به این سوال مهم بدهیم.
در شرایطی که یک کیلو گوشت تنظیم‌بازاری مخلوط، قیمتی در حدود 300 هزار تومان دارد، قطعا طیف بسیار گسترده‌ای از مردم، از عملکرد اقتصادی کشور ناراضی هستند؛ حتی افرادی که به انقلاب اسلامی ایران، پایبندی کامل دارند. این نارضایتی حتی ممکن است در موارد دیگری مانند موضوعات اجتماعی و فرهنگی نیز وجود داشته باشد.
هیچ کسی نیست که در کشور، منکر گرانی‌ها و وضعیت دشوار معیشت باشد؛ که اگر کسی بگوید هیچ‌چیزی گران نیست، یا از روی نادانی می‌گوید، یا به‌حدی ثروت دارد که نمی‌تواند مشکلات را درک کند. این روزها، حتی بعضا بازیگران سینما نیز به‌طعنه از وضعیت سخت اقتصادی سخن می‌گویند.
همین مسئله، بهانه‌ای به دست برخی افراد و رسانه‌ها داده تا در مورد تعداد مخالفان جمهوری اسلامی، اغراق کرده و برخی از مردم را نیز فریب دهند. رسانه‌های بیگانه، به گونه‌ای عمل می‌کنند که گویی 80 تا 90 درصد مردم، مخالف جمهوری اسلامی ایران بوده و منتظر یک جرقه هستند! همین مسئله نیز باعث شده تا دائما منتظر سقوط جمهور اسلامی باشند! بسیاری از این افراد را می‌توان در خیابان یا در بین قوم‌وخویش نیز دید؛ وقتی اتفاقی در مملکت می‌افتد، سریعا همه‌چیز را به تغییر نظام و نارضایتی مردم می‌چسبانند.
تعداد مخالفان جمهوری اسلامی واقعا چقدر است؟
برای اینکه تعداد مخالفان جمهوری اسلامی را بتوانیم به‌درستی مشخص کنیم، بهتر است ابتدا به موافقان آن اشاره کنیم.
در واقع، می‌خواهیم همین ابتدا بگوییم چرا هر کسی می‌گوید 90 درصد مردم با جمهوری اسلامی مخالفت دارند، از نعمت عقل برخوردار نیست.
سال 1401، اتفاقات تلخی در کشور رقم خورد و باعث شد تا خباثت کشورها و رسانه‌های بیگانه با استفاده زیرکانه از فناوری‌های روز و پتانسیل شبکه‌های اجتماعی، دروغی به بزرگی برج ساعت عربستان (!) را در ذهن برخی ساده‌لوحان بکارند که تمام مردم ایران، به جز اندکی ارزشی (که استفاده از این لفظ هم به‌نوعی یک توهین است)، مخالف حکومت و نظام هستند.
اما چگونه می‌توان واقعا به تعداد موافقان یا مخالفان یک سیستمی حاکمیتی پی برد؟
پاسخ: میزان مشارکت مردم در انتخابات! چرا؟ چون مردم به آن صندوق اعتماد دارند.
در سال 1403 و زمانی که خبر غم‌انگیز شهادت آیت‌الله رییسی به مردم اعلام شد، انتخابات ریاست جمهوری مطابق با قانون، مجددا برگزار و مسعود پزشکیان به عنوان رییس جمهور، انتخاب شد. سال 1401 دلار چند بود، سال 1403 چقدر شد؟ قیمت‌ها چقدر بالا رفت؟ آمار مربوط به انتخابات ریاست جمهوری 1403، آن هم در زمانی که نارضایتی‌ها از اقتصاد در بالاترین سطح خود قرار داشت، اطلاعات جالبی را در اختیار ما قرار داده و چند فکت بسیار مهم را می‌توان برای رسیدن به تعداد مخالفان جمهوری اسلامی، از آن بیرون کشید!
- 30 میلیون و 530 هزار نفر رای دادند که نشان از مشارکت 49.8 درصدی داشت؛ این یعنی نیمی از افراد واجد شرایط، اصطلاحا به عنوان «هسته‌های سخت نظام» شناخته می‌شوند؛ یعنی حتی در چنین شرایط بسیار سختی نیز پای کار نظام هستند.
- در سال 1400 که مردم 8 سال دوران سیاه و شوم حسن روحانی را تحمل کردند، نارضایتی‌های شدیدی به وجود آمد و باعث شد تا میزان مشارکت به 48.8 درصد برسد؛ یعنی 1 درصد کمتر از سال 1403. البته، انتخابات آن سال در زمان کرونا انجام شده بود و همین مسئله باعث شد تا خیلی‌ها پای صندوق رای نیایند، ولی صرفا بر اساس آمار شاید بتوان گفت با افزایش قابل توجه قیمت دلار، یک درصد افزایش محبوبیت وجود داشته است!
- مطابق با آمار مشارکت ریاست جمهوری، تعدادی از مردم، از همان اول هم هیچ‌وقت رای نمی‌دادند؛ حالا به دلایل مختلفی مثل بی‌حوصلگی، نداشتن وقت، مخالفت یا بی‌اعتمادی! در هر صورت، نمی‌توان مثلا آن 20 تا 25 درصدی که هیچ‌وقت مشارکت نمی‌کرده را به پای عملکرد جمهوری اسلامی که بیش از 98 درصد رای موافق به تشکیل آن داده‌اند، نوشت!
- به دنبال مشکلات اقتصادی، خیلی از افراد (از دوست و آشنا تا قوم و خویش) که شخصا با آنها صحبت می‌کردم، صرفا از روی ناراحتی و نارضایتی از عملکرد دولت‌ها، رای نداده‌اند و مخالف جهوری اسلامی نیستند. (باید واقع‌بین بود؛ وقتی منکر گرانی‌ها نیستیم، باید رعایت انصاف را کرده و رای ندادن برخی را به پای ناراحتی از دولت‌ها بنویسیم، نه مخالفت با اصل نظام!)
- میزان، رای ملت است! نه توهمات و فرافکنی‌های عده‌ای که تمام خوراک ذهنی آنها از طریق چند پیج اینستاگرامی و تلگرامی تامین می‌شود! اینکه «مجبور بودند رای بدهند که فلانی نیاید» یک حرف بی‌اساس برای توجیه توهمات و قبول نکردن واقعیت است!
با این تفاسیر، حداقل 50 درصد مردم، هسته‌های سخت نظام را تشکیل داده و به صورت 100 درصدی (یا حتی 150 درصدی!) پایبند به جمهوری اسلامی هستند.
پس تا اینجا مشخص می‌شود هر کسی می‌گوید حداقل 80 درصد مردم، نظام را قبول ندارند:
- یا احمق است که این آمار را نمی‌بیند!
- یا ذاتا دیکتاتور است که آن 50 درصد را آدم حساب نمی‌کند!
تفاوت نارضایتی با مخالفت
این روزها لجن‌پراکنی رسانه‌ای به حدی بالا رفته که خیلی‌ها تفاوت «نارضایتی» را با «مخالفت» نمی‌دانند. باید قبول کرد که تعداد زیادی از مردم، از وضعیت و عملکرد دولت‌ها «ناراضی» هستند.
یعنی آن 30 میلیون نفری که رای داده‌اند، همانند وزیر بهداشت حسن روحانی، پورشه سوار می‌شوند و از گوشت کیلویی 500 هزار و پسته کیلویی 1 میلیون تومان خوشحالند؟
آیا می‌دانستید جمهوری اسلامی با انقلاب اسلامی تفاوت اساسی دارد؟
انقلاب اسلامی ایران که سال 1357 به پیروزی رسید، یک تفکر است؛ راه و آرمان مردمی که انقلاب کردند و بیش از 300 هزار شهید برای آن دادند! ماهیت انقلاب اسلامی ایران، بر پایه دین اسلام بنا شده و در واقع چیزی نیست که مردم بخواهند به آن رای بدهند یا ندهند چرا که این تفکر، پیش از پیروزی در سال 57 نیز وجود داشت و مردم و علما، با رضاشاه و محمدرضا شاه مقابله می‌کردند.
اما جمهوری اسلامی، مربوط به دولت و سیاست‌مردان می‌شود.
کدام سیاست‌مردان؟ همان‌هایی که ما مردم انتخاب می‌کنیم! و باید مراقب باشیم که درست انتخاب کنیم!
از همان ابتدا، امام خمینی فرمودند که نگذارید انقلاب به دست نا اهلان بیفتد! چه کسی نباید بگذارد؟ پاسخ: مردم! انتظار دارید حضرت مهدی «عجله‌الله» نگذارد؟ در نتیجه، بخش زیادی از مشکلات به خاطر خود ما و اشتباهات ما در انتخاب یا موارد دیگر است.
سخن پایانی
تعداد مخالفان جمهوری اسلامی به گفته کانال‌های تلگرامی و پیج‌های اینستاگرامی که اصلا معلوم نیست از کجا و توسط چه کسانی مدیریت می‌شود یا شبکه‌هایی مانند ایران اینترنشنال و بی‌بی‌سی، بالای 80 درصد است (یعنی حدود 70 میلیون نفر)، ولی مطابق با رفتار واقعی جامعه و حضور مردم در رویدادهای مختلف، کمتر از 10 تا 15 درصد از است! طبیعی هم هست، نمی‌شود تمام مردم جامعه را از یک سیستم، راضی نگه داشت.
سند؟
تَقّی به توقّی می‌خوره، در رسانه‌ها مخابره می‌شه که امسال شاهد سقوط جمهوری اسلامی هستیم؛ 0.0005 درصد از اون 10 درصد میان کف خیابون، بعد مثل روزهای آخر سال مدرسه که همه قرار می‌ذاشتن مدرسه نرن ولی می‌رفتن، می‌بینن خودشون هستن و خودشون، یه مُنَوّر میزنن همه فرار میکنن، میرن داخل شبکه‌های اجتماعی توییت میزنن فحش میدن، بعد با تعجب میپرسن «پس چرا نظام عوض نشد!»
میدون جنگ این آدما شده پیج‌های اینستاگرام و توییتر، نه خیابون‌های کشور!
مثل تمام این سال‌ها ……..
